(fic peace maker) (HIJI OKI ) WHITE LIE

ข้อมูลเบื้องต้น

<<<<<<<< เหตุเกิดจากรูปนี้ค่ะ ^ ^

เนื้อเรื่อง

เสียงไอไม่หยุดหย่อนจนแหบแห้งแว่วมาเข้าหู ยิ่งเร่งสาวเท้าเข้าไปใกล้เท่าไหร่ ก็ยิ่งได้ยินชัดเจนมากขึ้นเท่านั้น..... ใจร้อนรุ่มเพียงแค่คิดวิตกไปถึงอาการของคนที่สภาพร่างกายไม่เอื้ออำนวยในศึกใหญ่........จนใจที่ไม่อาจไปอยู่ข้างกายฝ่ายนั้นโดยพลันดังปรารถนา

:

:

ห่วงใยจนไม่อยากให้คลาดสายตา แต่ก็ต้องจำใจแยกทางในตอนที่ตามหาศัตรู

:

คิดถึงทุกลมหายใจเข้าออก หากหน้าที่ก็ค้ำคอให้ไม่อาจทำทุกอย่างได้ดังใจ

:

ยิ่งกว่าไฟสุมในอก เมื่อรับรู้จากไฟสัญญาณว่าฝ่ายใด....ที่หาพบ....ได้เข้ารบก่อนกัน

:

:

หากทั้งหมดที่รู้สึกนั้น.......................ก็ไม่เทียบได้แม้เพียงเสี้ยวความรู้สึกของยามที่เห็นชัดกับตา....ว่าเสื้อผ้าบนร่างโปร่งบางนั้น....ชุ่มไปด้วยโลหิต

หยาดหยดสีแดงครั่ง.... เปรอะเปื้อนผิวหน้าซีดเซียว อาบย้อมเรียวปากช่างจำนรรจา....ที่บัดนี้.....ทำได้เพียงส่งเสียงไอซ้ำๆ

เพียงเท่านั้น..............ใจเขา..........ก็ราวกับถูกดาบกระหน่ำฟันนับร้อยนับพันหน

:

:

“.....ฮิจิ.....คาตะซัง.....”

น้ำเสียงแผ่วระโหยที่เอ่ยมาก่อนจะไอจนตัวโยนทำให้ได้สติ มือเอื้อมไปกอดรั้งร่างตรงหน้าเข้ามาในอ้อมแขนอย่างที่ใจคิด เพื่อที่จะได้รับรู้จากกลุ่มชินเซ็นที่ดูแลอยู่ว่า....อาการโซจินั้นหนักหนาและน่ากังวลเพียงไหน

.....................หากคนตรงหน้า.......ก็ยังคงหาว่าเขาคิดมากเกินเหตุ...........ปฏิเสธไปเสียทุกอย่าง

......ว่าไม่ได้เป็นอะไร....

ใจหนึ่ง.........ก็ภาวนาให้เป็นเช่นนั้น

หากอีกใจ............ก็รู้ดี.........ว่าโซจิ......เลือกที่จะเก็บงำ..........

ปิดบังอำพรางไปเสียทุกอย่าง..........

เพราะในแวบแรก ที่เพียงสัมผัสแผ่วเบา.....แล้วถึงกับทำให้โซจิแสดงสีหน้าเจ็บปวดออกมาได้.........

ก็ตระหนักแน่แก่ใจ.........ว่าทุกคำที่อีกฝ่ายเอ่ยมาพร้อมรอยยิ้ม.......เป็นเพียงคำโกหก

:

:

ความอบอุ่นอ่อนหวานอวลซ่านในใจ ที่ยังได้เห็นแววตาสดใส ได้ยินน้ำเสียงรื่นหู

ขมขื่น......เมื่อรู้ว่าร่างกายในอ้อมแขนนั้นแสนเปราะบาง......หากก็ทำได้เพียงฝืนแสดงออกว่าเชื่อ.......ในทุกคำที่เอ่ยไป........

ไม่อยากให้โซจิต้องเจ็บปวดใจ......ยามได้รู้ว่าเขาห่วงกังวลเสียจนแทบบ้า.......

ทำได้เพียง......คอยดูแล.....ประคับประคองไม่ให้ฝืนตัวเอง......

และหาวิธีรักษา...........ให้เร็วที่สุด............

+++++++++++++++++++++++++

เรือนพักกลุ่มชินเซ็นกุมิ คนบาดเจ็บได้รับการรักษา กลิ่นคาวเลือดถูกชำระล้างจนจางหาย......

แต่ก็ใช่จะนิ่งนอนใจได้...............

โดยเฉพาะกับผู้ที่คอยปกปิดอาการไว้ไม่ให้รู้..........

:

:

:

“ฮิจิคาตะซัง.........” น้ำเสียงหวานทอดอ่อน “ข้าบอกแล้วไงครับ.......ว่าไม่ได้เป็นอะไร”

ถ้วยยาซึ่งกรุ่นกระไอร้อนผ่าว หากบรรเทาลงจากร้อนจัดตั้งแต่คนที่นั่งประคองนำไปเป่าให้เป็นนานสองนานยื่นมาจรดริมฝีปาก

“ข้าไม่ได้เป็นอะไรจริงๆ เลือดนั่นก็ไม่ใช่เลือดข้า.......ที่ไอ....ก็เพราะสำลักเอาเลือดศัตรูที่กระเด็นเข้าปากออกมาต่างหาก”

แม้จะยอมอิงกายในอ้อมแขน ก็ใช่ว่าจะหัวอ่อนเชื่อฟัง ซ้ำยังทำให้ปวดหัวได้ไม่หยุดหย่อน...........

“ขืนเจ้าไม่ยอมกินยานี่ ข้าก็ต้องเคี่ยวให้เข้มขึ้น แล้วจะใส่สมุนไพรสูตรเฉพาะของตระกูลข้า....ให้ขมจนต้องร้องไห้.......จะเอาแบบนั้นรึเปล่า”

ขู่.........ทั้งที่รู้อยู่แก่ใจ.....ว่าใครกันแน่ที่ไม่อยากเห็นน้ำตาโซจิมากที่สุด....ใคร......ที่สั่งห้ามไม่ให้โซจิโร่ร้องไห้....เมื่อหลายปีก่อนนั้น................

ร่างในอ้อมกอดเงยหน้าขึ้นมอง เรียวปากบางคลี่ยิ้มอ่อนจางที่ทำให้รู้สึกปลอดโปร่งสบายใจ ก่อนจะยกมือขึ้นรับถ้วยยาไปดื่มอย่างเชื่อฟัง

หากก่อนจะได้ดื่มลงไปนั้น คนที่คะยั้นคะยอให้ดื่มมาเป็นนาน กลับดึงเอาถ้วยยานั่นไปเสียเอง.... และท่ามกลางความประหลาดใจที่ฉายชัดในดวงตาสีม่วงสวย รองหัวหน้ากลุ่มชินเซ็นกุมิจรดขอบถ้วยยาลงกับริมฝีปากตัวเอง แล้วใบหน้าหล่อเหลาคมคายจึงค่อยก้มลงมาใกล้ทีละน้อย......

:

:

:

“ยาของท่าน.........ขมจัง”

เอ่ยกลั้วหัวเราะ.......หากท้ายสุดก็ต้องเงียบไปเมื่อเนื้อเสียงนั้นสั่นพร่าเสียจนคุมไม่อยู่..............ใบหน้าเผือดสีฟุบซบลงกับบ่าของคนที่ดูแลใส่ใจอยู่ไม่ห่างนับจากวันเกิดเหตุ..........

“คงไม่ต้องเพิ่มยาแล้วล่ะครับ”

:

:

:

หากจะมีอะไรที่เขาเกลียด.........ก็คงเป็นสิ่งที่อยู่นอกเหนือการควบคุม............

ร่างกายที่อ่อนแอลงทุกวัน..........โรคที่กำเริบในเวลาคับขัน................

:

:

:

ไม่ได้เสียดายชีวิต...............

แต่กลัวว่าหัวใจของใครอีกคน.........จะแหลกสลายไม่เหลือชิ้นดี..........ในยามที่เขาจากโลกนี้ไปก็เท่านั้น

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

THE END

สั้นๆ หลุดๆ

พิมพ์ไปดูทีวีไป.....จะได้ฟีลมั๊ยเนี่ย.......

แต่เปิดหนังสือนะคะ.....เล่มเหตุการณ์นองเลือดแหละ..............พอดีเพิ่งซื้อ แต่รู้สึกว่าไม่ค่อยคุ้มตังค์ เพราะทนอ่านตอนโอคิตะโดนเหยียบไม่ได้........สงสารไม่ไหวล่ะ

ความจริงแล้วแต่งเสร็จนานล่ะ แต่ตอนลงมีปัญหามากมาย เลยพักไว้ก่อน เพิ่งจะได้ฤกษ์ก็วันนี้ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ